من و پسرم

بنام حق ششمین سال است که از رفتنت میگذرد. کاش بودی مهتابم. در این روزها که ذهنم آشفته بازاریست برای خودش، کاش بودی. کاش بودی و مثل همان روزها اعتماد به نفسم را دو چندان میکردی. کاش بودی و من از بودنت آرام بودم. کاش بودی و دوباره با همان اعتماد به نفس برایم حرف میزدی و من لذت میبردم. کاش بودی و من دوباره خبر رتبه دومیت را بهت میدادم و تو غرق شادی میشدی. کاش بودی و من با دیدنت، با کارهایت روحیه میگرفتم. کاش بودی و من از اینهمه کامل بودنت بیشتر الگو میگرفتم. کاش بودی مهتابم. کاش دفعه آخر که آمدی و برایم دستخطی به یادگار و نصیحت گذاشتی، خواب نبودم. حالا منم و خاطراتت. منم که وقتی کنار پل خواجو با بستنی فروشی معروفش گذر میکنم محال است لبان...

بنام حق امسال برای دفعه اول خونمون برفی شد و طاها هم اولین برفش رو دید. کلی ذوق کرده بود و به همه زنگ میزد و اشاره که برف میآد. گرچه هرچه کردیم راضی نشد دست به برف بزنه             اینم یه خرسی مامان ساخت         طاها و بابایی     اینم عرشیا کوچولوی بی نهایت بازیگوش که از تنها کسی که حساب میبره و میتونه نیم ساعتی میخکوبش کنه طاها هست. پسرمون پرجذبه است.     یادگاری شب یلدا خونه مامانی و بابایی با همه نوه ها   ...